Wyżły weimarskie to jedne z najdumniej prezentujących się wyżłów. Duże, z mocną szyją, uniesioną głową i muskularnym ciałem. Występuje w odmianie długo- i krótkowłosej, w obu przypadkach sierść jest miękka i gęsta, gęstsza niż u innych wyżłów, umaszczenia srebrnego do szarego, ewentualnie z małymi białymi znaczeniami na klatce piersiowej i łapach.
Zdjęcie znalezione na pixabay.com
Niezwykle uparte i aktywne, ale mają skłonności do dominacji nad właścicielem. Ich cechą szczególną jest wierność i oddanie, ale tylko jednej osobie. Wyżły weimarskie nie lubią, kiedy w ich otoczeniu pojawia się ktoś nowy, kto próbuje im narzucić swoją wolę. Samodzielne i czasami leniwe, mają jednak wszystkie cechy dobrego psa myśliwskiego- są wytrwałe i nieustępliwe, nie bywają agresywne, choć ich szkolenie nie jest łatwe- trzeba je prowadzić przez dość długi czas, a pies i tak będzie niektóre komendy (na przykład „zostań”) wykonywał niechętnie, ponieważ kiedy raz się do kogoś przywiąże, nie opuszcza przewodnika na krok.
Silna osobowość sprawia, że nie nadają się na towarzyszy dziecięcych zabaw, ale nie mają też zadatków na psy obronne czy stróżujące, ponieważ za obcymi wprawdzie nie przepadają, ale i tak pozostają ufne.
