Wyglądem przypomina swojego bliskiego krewnego typu gaskońskiego, ale ogólna postura nieco bardziej zbliżona jest do charta- bardziej wypukła klatka piersiowa, silniej wciągnięty brzuch i minimalnie dłuższe tylne kończyny.
Zdjęcie znalezione na psy-pies.com
Charakter jednak ma bardzo podobny do wyżła francuskiego w typie gaskońskim, z tym że w tym przypadku nieco trudniejsza jest tresura, bo typ pirenejski charakteryzuje się większą niezależnością. Niemniej jednak także jest bardzo wiernym psem, który towarzyszy swojemu właścicielowi nie tylko podczas wypraw łowieckich.
Rozmiary są zbliżone do drugiego typu wyżła francuskiego, choć typ pirenejski jest minimalnie niższy. Przedstawiciele tego typu mają też minimalnie większą skłonność do agresji niż wyżły francuskie gaskońskie, ale tu wiele zależy od tresury.
Wyżły typu pirenejskiego potrzebują też bardzo dużo wolnej przestrzeni, więc nie nadają się do hodowli w domu, jeśli w pobliżu nie ma sporej połaci lasu, albo przynajmniej olbrzymiego ogrodu. Dopóki się nie wybiegają to bywają kapryśne i niechętne, dopiero kilkanaście kilometrów przebieżki pozwala im w pełni odkrywać zalety tej wspaniałej rasy, raczej niezbyt popularnej poza swoją ojczyzną.
