Nie do końca wiadomo, jakie dokładnie jest pochodzenie west highland white terriera, ale pewne jest, że wywodzi się on od jednej z kilku wcześniejszych ras terrierów, wśród których od czasu do czasu także pojawiały się osobniki o białym umaszczeniu. Uważano jednak, że nie nadają się do polowań, bo są słabe i tchórzliwe, więc były zabijane. Dopiero później okazało się, że są tak samo sprawne, jak ich „barwni” krewni, aż na początku XX wieku białe terriery uznane zostały za odrębną rasę.
Zdjęcie znalezione na psy24.pl
Są to stosunkowo nieduże psy o proporcjonalnej budowie, szorstkiej, białej sierści i bardzo obfitym podszerstku. Dawniej były używane w polowaniach na lisy i borsuki, tępiły także szczury, a dziś ich agresja od czasu do czasu przenosi się na inne psy, choć generalnie nie są psami agresywnymi. Na pewno jednak są energiczne, łatwo przywiązują się do ludzi i nie stronią od dzieci, pod warunkiem jednak, że te zbytnio psa nie męczą.
Są to psy bardzo pewne siebie i choć wszędzie znajdą sobie miejsce to raczej dość trudno wyobrazić sobie hodowlę west highland white terriera w mieście, choćby z tego powodu, że zdecydowanie nie przepadają one za długimi zabiegami pielęgnacyjnymi, a cenią sobie wolność i swobodę.
