Szpic fiński jest niewielkim psem myśliwskim. Obecnie wprawdzie w polowaniach uczestniczy już prawie wyłącznie w swojej ojczyźnie, poza nią natomiast znany jest raczej jako pies do towarzystwa, ale w pełnieniu tej ostatniej funkcji przeszkadza jedna cecha: szpice fińskie są bardzo hałaśliwe, bo potrafią szczekać prawie trzy razy na sekundę, a cała „salwa” może trwać nawet kilka minut.
Zdjęcie znalezione na psy-pies.com
Cechą charakterystyczna jest też intensywnie ruda, lisia barwa sierści okrywowej i jasna, prawie biała podszerstka. Nieliczne czarne włosy nie stanowią wady.
Są to psy oddane, ale najczęściej dość samodzielne i uparte, a więc i trudne w tresurze. Praca a nimi musi być systematyczna i długotrwała, ponieważ ich instynkt łowcy wciąż daje o sobie znać. Nie są najbardziej cierpliwymi psami, na wszystko, co je rozdrażni reagują donośnym, szybkim i głośnym szczekaniem, ale nie zdradzają agresji. Nie czują się dobrze w towarzystwie dzieci, inne zwierzęta traktują nieufnie, ale tolerują je. Do ludzi podchodzą z rezerwą i wyjątkiem jest tu jedynie właściciel i inni ludzie będący stale w otoczeniu psa. Nie jest prosty w prowadzeniu i to może być jedna z przyczyn jego stosunkowo niewielkiej popularności.
