Spaniel tybetański to rasa psów do towarzystwa, znacznie różniąca się wyglądem i zachowaniem od spanieli myśliwskich. W swojej ojczyźnie wykorzystywano ich czujność do ostrzegania mastifów przed niebezpieczeństwem, zanim te ostatnie zwróciły uwagę na hałas, a także przyuczano spaniele, aby obracały młynki modlitewne.
Zdjęcie znalezione na pixabay.com
Wysokość w kłębie rzadko dochodzi do dwudziestu sześciu centymetrów, umaszczenie może być różnorodne z czarną truflą, rzadko spotyka się osobniki jednolicie czarne z podpalaniem lub bez.
Jest bardzo ufny w stosunku do osób i zwierząt, z którymi się wychował, natomiast w stosunku do obcych jest nieufny, a nawet podejrzliwy. Spaniel tybetański zachowuje przez cały czas ogromną czujność. Jest stosunkowo łatwy w tresurze, ale pozostaje zawsze psem jednego pana.
Ponieważ nie był wyprowadzony jako pies do polowań, jego charakter predestynuje go do życia w domu- nie jest specjalnie aktywny, choć energiczny, nie wykazuje tendencji do włóczęgostwa ani zachowań agresywnych. Pozostaje uważnym obserwatorem wszystkiego, co dzieje się wokół niego, zaniepokojony jest dość hałaśliwy, ale zaniepokoić go wcale nie jest łatwo, ponieważ jego czujność idzie w parze ze spokojem.
