Polskie owczarki nizinne, których początków należy się doszukiwać w Tybecie jest półmetrowej wysokości psem o dużej głowie. Występują osobniki o zróżnicowanej długości ogona. Włos okrywowy jest długi, falujący, niezbyt miękki, podszerstek gęsty i obfity. Dopuszcza się występowanie wszelkich umaszczeń jednolitych, wśród których dominuje barwa czarna podpalana, brązowa, szara, beżowa i czekoladowa, a także maść łaciatą na białym tle.
Zdjęcie znalezione na psy-pies.com
Pierwotnie używany jako dobry pies zaganiający i stróżujący, dziś wciąż czasem spotykany w roli stróża, a w Finlandii także pracujący jako ratownik, najczęściej jednak jest psem do towarzystwa, ze względu na swój łagodny charakter.
Polskie owczarki nizinne są psami spokojnymi, wiernymi i lojalnymi, ale nieufnymi wobec obcych. Co jest warte odnotowania, są niezbyt szczekliwe i nie zachowują się agresywnie. Cierpliwe wobec dzieci, niezbyt dobrze radzą sobie w kontakcie z innymi zwierzętami.
Mają naturalną skłonność do utraty linii, co w połączeniu z dużym zapotrzebowaniem na ruch wymusza na właścicielach konieczność wykorzystania ich sporej energii, z jakiego to względu owczarki nizinne raczej nie nadają się do trzymania w mieście.
