Pumi, podobnie jak puli, jest niespełna pięćdziesięciocentymetrowym psem pierwotnie używanym w roli psa pasterskiego, a obecnie raczej jako pies rodzinny i do towarzystwa. Różne jest jednak pochodzenie obu ras, bo w przeciwieństwie do Puli, Pumi są rasą młodą.
Zdjęcie znalezione na pies.pl
Sierść jest dwuwarstwowa. Na gęstym, miękkim podszerstku ułożone są włosy okrywowe, wykazujące tendencję to skręcania lub tworzenia fali, ale nietworzące dredów, a będące raczej pozostałością po krzyżówkach z terierem.
Pumi są psami łatwymi w prowadzeniu, jednak przy zastrzeżeniu, że wymagają starannej i pieczołowitej socjalizacji. Jeśli ta będzie przeprowadzona nieodpowiednio to można spotkać się z zachowaniami agresywnymi. Pumi z natury są nieufne w stosunku do obcych, co zresztą sprawia, że można je przyuczyć do obowiązków psa stróżującego. Kiepsko nadają się do trzymania w domu z małymi dziećmi lub mniejszymi zwierzętami, zwłaszcza gryzoniami, na które Pumi dawniej polowały.
Niedoświadczony hodowca powinien poradzić sobie Pumi, jednak jeśli zabraknie mu determinacji to pies może zdominować właściciela i stać się krnąbrnym i nieposłusznym.
Poza Węgrami Pumi liczniej hodowany jest w zasadzie tylko w Niemczech i w Skandynawii.
