Owczarki szetlandzkie były niegdyś określane jako miniaturki owczarków szkockich długowłosych, choć obie rasy nie są ze sobą spokrewnione. Pochodzenie rasy jest nie do końca jasne, a dzisiejsza rola tych niespełna czterdziestocentymetrowych psów odbiega znacznie od pierwotnej, ponieważ raczej nie pracują już przy stadach, ale częściej hodowane są jako psy reprezentacyjne lub stróżujące.
Zdjęcie znalezione na zoomia.pl
Sierść owczarków szetlandzkich jest dwuwarstwowa. Gęsty, miękki podszerstek pokryty jest długą, niezbyt silnie przylegającą sierścią okrywową. Umaszczenie marmurkowe, śniade, dwu- albo trójkolorowe.
Owczarki szetlandzkie to psy niezwykle towarzyskie, lubiące dzieci. Często to właśnie do nich w rodzinie przywiązują się najsilniej. Uczą się chętnie i przez całe życie są skore do zabawy. Mają bardzo dużo energii, ale nie potrzebują wiele miejsca, choć oczywiście najlepiej, jak przystało na psy pasterskie, czują się na świeżym powietrzu. Mimo wszystko wobec obcych pozostaje dość nieufny, nie przepada za innymi zwierzętami, które toleruje w swoim otoczeniu, o ile nie mają pozycji dominującej. Dobrze sprawuje się w rękach początkujących hodowców, choć wówczas trochę trudniej jest zapanować nad jego naturalną radością i chęcią do zabawy.
