Mastify, a konkretnie mastify angielskie to duże, bo dorastające siedemdziesięciu do dziewięćdziesięciu centymetrów w kłębie od dawnych czasów szkolone były do walki. Później pilnowały terenów łowieckich szlachty angielskiej przed kłusownikami, a dziś są trzymane jako psy domowe czy raczej przydomowe, ale na całym świecie stosunkowo nieliczne, choć może nie unikatowe.
Zdjęcie znalezione na wikipedia.org
Sierść jest krótka i raczej szorstka, przylegająca. Maska czarna, umaszczenie od morelowego po srebrne i pręgowane.
Pomimo swojej, raczej krwawej i brutalnej historii, przedstawiciele tej rasy są psami spokojnymi i opanowanymi, a także nadspodziewanie łatwymi w prowadzeniu. Nie wykazują dawnego instynktu łowcy, w dodatku łatwo przestraszyć je niespodziewanym dźwiękiem. Są cierpliwe, dobrze znoszą obecność dzieci, nie przeszkadzają im inne zwierzęta domowe. Są to psy wierne i oddane, ale z powodu tylko ich masy, aby nad nimi zapanować, potrzeba pokaźnej siły. Mastify można szkolić do roli psów stróżujących i obronnych, ale wtedy szkolenie jest długie, trudne i nie każdy osobnik okazuje jednakowe skłonności, choć zasadniczo mastify angielskie są stosunkowo nieufne w stosunku do obcych.
