Lundehundy, jak sama nazwa wskazuje, były dawniej używane do polowania na maskonury. Mają wiele charakterystycznych cech anatomicznych, między innymi wyróżnia je polidaktylia czy zdolność położenia głowy na grzbiecie oraz zdolność zamykania kanału słuchowego. Te cechy powodowały, że lundehundy idealnie sprawdzały się w czasie polowania, odkąd jednak zaczęto używać sieci, stały się one raczej psami stróżującymi i do towarzystwa.
Zdjęcie znalezione na wikipedia.org
Sierść jest stosunkowo krótka, ale bardzo gęsta. Umaszczenie może być w dowolnym odcieniu brązu, ale spotyka się także osobniki o umaszczeniu czarnym podpalanym, a dopuszczalne są także białe znaczenia.
Są to psy czujne i bacznie obserwujące otoczenie. Odkąd nie mogą polować na maskonury, swoją czujność wykorzystują w roli psów stróżujących. Bardzo silnie potrafią przywiązać się do właściciela, ale nie bywają wylewne, same zresztą tez niezbyt lubią natrętne pieszczoty. Są to psy, które lubią odbierać pochwały wyłącznie za dobrze wykonane zadanie i niezbyt dobrze czują się w mieście, gdzie nie ma dla nich ciekawego zajęcia.
Jest to rasa bardzo słabo rozpowszechniona poza Skandynawią, jednak nawet tam psy tej rasy nie są hodowane zbyt licznie.
