Koreańskie jindo są bardzo charakterystycznymi psami myśliwskimi. Ich wygląd przywodzi na myśl psy pierwotne. Mają stosunkowo krótką sierść, niemal zawsze jednolitą, której długość jest niewielka, jedynie na ogonie włosy są nieco dłuższe. Jindo hodowane były do polowań na każdą zwierzynę, choć ich ambicję najpełniej zaspokajały polowania na grubego zwierza.
Zdjęcie znalezione na 101dogbreeds.com
Obecnie wciąż są używane do polowań, ale ich popularność poza Koreą jest niewielka.
Cechą charakterystyczną jindo jest niezawodny zmysł orientacji. Nawet w nieznanym terenie potrafi natychmiast niechybnie odnaleźć drogę do domu. Może być nieco kłopotliwy, bo takie długie wycieczki lubi urządzać sobie dość często, choć zawsze wraca do domu. Jest typowym psem jednego pana, choć w rzeczywistości jedynym panem jindo jest on sam. Nawet najlepiej ułożony może pozostać samodzielny i uparty. Ma spore zapotrzebowanie na ruch, ale zaspokaja je raczej spacerem, a nie bieganiem czy pływaniem. Pływa zresztą niechętnie, choć jest znakomitym pływakiem. Jindo nie odznaczają się cierpliwością ani chęcią do zabawy w dojrzałym wieku. Są typowymi psami pracującymi, które wykonują swoje obowiązki, a następnie długo odpoczywają.
