Pies islandzki, a właściwie islandzki pies pasterski jest średniej wielkości psem, dorastającym w kłębie czterdziestu czterech centymetrów w przypadku suk i czterdziestu ośmiu centymetrów w przypadku samców. Raczej krępej budowy ciała, uwagę zwraca noszony wysoko, puszysty ogon. Jest to pies wciąż pracujący przy zaganianiu i pilnowaniu stad, rzadko trzymany jako pies rodzinny, ponieważ jest dość uciążliwy, głównie ze względu na duże zapotrzebowanie ruchowe, a po drugie dlatego, że jest dość szczekliwy. Często szczeka zresztą zupełnie bez powodu.
Zdjęcie znalezione na pixabay.com
Niezbyt łatwy w tresurze, jest psem samodzielnym i niecierpliwym, ale lojalnym, oddanym i lubiącym być w centrum uwagi. Lubi niezbyt uciążliwe, zasłużone pieszczoty i chętnie odpoczywa u boku właściciela, ale jego żywiołem jest praca.
Psy islandzkie mają stosunkowo długą, ale przylegającą do ciała i dość szorstką sierść. Dopuszczalne są wszystkie maści będące kombinacjami bieli, rudo-brązowego, czekoladowego, czarnego lub szarego, ale dyskwalifikowane są osobniki albinotyczne.
Wykazuje wszystkie cechy, które predestynują go do pełnienia roli psa stróżującego, swoje zadanie wypełnia dokładnie i sumiennie, ale dość trudno go przyuczyć do pilnowania czegokolwiek innego niż stado.
