Hawańczyk, a w zasadzie biszon hawański, wcale nie pochodzi z Kuby, jak mogłaby sugerować nazwa. Obecnie na Kubie zresztą hawańczyków prawie wcale nie ma, a przywiezione pierwotnie tam zostały przez włoskich marynarzy.
Zdjęcie znalezione na pixabay.com
Sierść hawańczyków jest długa, pojedyncze włosy mogą mierzyć od piętnastu do dwudziestu centymetrów długości. Umaszczenie jest w zasadzie całkowicie dowolne. Trzeba pamiętać o regularnym wyczesywaniu włosów, co robić należy kilka razy w ciągu dnia, aby uniknąć skołtunienia sierści.
Hawańczyki nie przepadają za dziećmi, ale je akceptują. Jak na niewielkie psy (nie dorastają do trzydziestu centymetrów) hawańczyki mają niezwykle wysoki poziom aktywności. Są to psy, których, mówiąc kolokwialnie, wszędzie pełno. Ciekawskie i pogodne, skore do zabawy także w późnym wieku. Uczą się szybko, ale nie przykładają wielkiej wagi do prawidłowego wykonywania poleceń właściciela. Nie są agresywne ani złośliwe, dobrze znoszą warunki miejskie. Do utrzymania hawańczyka w formie wystarczy średnio długi spacer i trochę swobodnego biegania. Psy tej rasy nie znoszą samotności i potrzebują stałego kontaktu z człowiekiem, inaczej stają się ospałe albo złośliwe.
