Gryfonik brukselski jest bliźniakiem, często także dosłownie, gryfonika belgijskiego. Główną różnicą pozwalającą na odróżnienie tych dwóch ras jest sierść, a konkretnie umaszczenie, które w przypadku gryfonika brukselskiego jest rude, płowe lub pszeniczne z maską ciemną lub rozjaśnioną, natomiast w przypadku gryfonika belgijskiego niemal zawsze czarne.
Zdjęcie znalezione na piesdlaciebie.pl
Obie rasy są wyjątkowo przyjazne, ale gryfoniki brukselskie są jeszcze lepiej przystosowane do miejskiego trybu życia. Jest tylko jedna rzecz, której absolutnie nie znoszą i jest to samotność. Wprawdzie wszystkie gryfoniki są bardzo towarzyskie, ale gryfonik brukselski zdecydowanie najgorzej znosi pozostawienie choćby na kilka godzin samego.
Szybko się uczy, zwłaszcza jeśli trening polega na zabawie, najlepiej jeszcze dość forsownej, bo gryfoniki brukselskie pełne są niespożytej energii. Kiedy jest zimno same rezygnują z długich spacerów, kierując się z powrotem w stronę domu.
Te pocieszne, zabawne psy mają jednak silny charakter i w żadnym wypadku nie wolno ich złościć albo celowo im dokuczać. Wprawdzie nie bywają agresywne, ale zagrożone mogą stać się nieprzewidywalne, a na pewno szczekliwe i uciążliwe.
