Gryfonik belgijski jest tylko nieznacznie wyższy od swojego krewnego, brabantczyka. Nie można jednak tych dwóch gatunków ze sobą pomylić.
Zdjęcie znalezione na imged.pl
Gryfonik belgijski ma znacznie dłuższą sierść od swojego pobratymca, na dodatek umaszczenie może być tylko czarne z podpalaniem lub bez albo czarnobrązowe. Sierść gryfonika belgijskiego wymaga trymowania kilka razy w roku. Dzięki temu zabiegowi pies nie będzie gubił sierści.
Gryfonik belgijski jest bardzo towarzyskim psem. Dobrze czuje się z dziećmi, nie ma problemów z akceptacją innych zwierząt, nie wykazuje skłonności do zachowań agresywnych ani dominacji. Stosunkowo łatwy wprowadzeniu, nawet dla niedoświadczonego hodowcy. Cichy i spokojny, ale jednocześnie energiczny i zawsze skory do zabawy. Gryfonik belgijski potrzebuje codziennych spacerów, podczas których powinien móc się wybiegać i wyszczekać. Dzięki temu zachowuje doskonała formę i swoje niezwykle usposobienie.
Jedną z zalet tej rasy jest fakt, że praktycznie nie występują wśród gryfoników belgijskich choroby genetyczne. Mimo to jednak, poza Belgią, Szwecją i Stanami Zjednoczonymi rasa ta nie wzbudza większego zainteresowania, choć hodowle są rozrzucone po świecie.
