Gończy polski jest rasą, która powstała niejako „na marginesie”, co bynajmniej nie oznacza, że nie jest to rasa psów niegodnych uwagi. Okazało się, że gończy polski jest znakomitym myśliwym, znacznie bardziej wszechstronnym niż większość psów gończych, ponieważ doskonale radzi sobie także w dziedzinie przeznaczonej dla posokowców.
Zdjęcie znalezione na wikipedia.org
Włos jest na całym ciele krótki, z pominięciem głowy twardy i sztywny. Podszerstek latem mniej obfity niż zimą. Dopuszczalne są różne umaszczenia, ale najczęściej występuje czarne z podpalaniem, nieco rzadziej czekoladowe, a najrzadziej rude. W niektórych miejscach mogą występować białe znaczenia.
Gończy polski jest pełnym werwy psem myśliwskim. Dobrze radzi sobie w polowaniach zarówno na zające czy króliki, jak też na grubego zwierza. Są to psy odważne, ale nie zaczepne, ani nie agresywne. Niezbyt łatwe w prowadzeniu, są pojętne, ale szybko się nudzą, więc trening powinien być maksymalnie urozmaicony. Jeśli zapewnić im odpowiedni poziom aktywności to doskonale czują się w mieście, także w mieszkaniach. Nie przepadają za dziećmi, ale tez nie wykazują do nich awersji. Spokojne i niezbyt szczekliwe potrafią być oddanymi i wiernymi psami. Dają się szkolić na psy stróżujące.
