Gończy jugosłowiański powstał w dziewiętnastym wieku ze skrzyżowania psa gończego i charta. Od początku był myśliwym polującym na drobną zwierzynę, ale ostatnio coraz częściej jest psem domowym. Dziś jednak jego popularność poza południem dawnej Jugosławii nie jest zbyt duża.
Zdjęcie znalezione na panzwierzak.pl
Psy tej rasy sierść mają krótką, twardą i przylegającą. Umaszczenie jest zawsze trójkolorowe z charakterystyczną biała strzałką i taką samą końcówką ogona. Białe znaczenia występują także na pozostałej części głowy i na kończynach.
Gończy jugosłowiański jest posłusznym i układnym psem. Jest to jeden z najłatwiejszych w szkoleniu psów gończych, choć prowadzony niewprawną ręką może być trochę kłopotliwy. Podobnie jak gończy istryjski nadaje się do życia w mieście, ale także i jemu należy zapewnić możliwość wykorzystania nadmiaru energii. Nie jest jednak aż tak przyjazny, jak jego istryjski krewny, choć także spokojnie znosi pieszczoty dzieci i nie ma nic przeciwko życiu razem z innymi domowymi zwierzętami. Gończy jugosłowiański nie jest psem jednego pana, ale najsilniej przywiązany jest zawsze do osoby, która prowadziła największą część treningów. Polecenia wykonuje szybko i dokładnie, także jeśli pochodzą od innych domowników.
