Gończy hiszpański to rasa o dwóch odmianach. Większe z nich, czyli te należące do odmiany de monte osiągają pięćdziesiąt sześć centymetrów, mniejsze, lebrero, o pięć centymetrów mniej. Różnią się od siebie także umaszczeniem, które w pierwszym przypadku jest białe w czarne lub rude łaty, a w drugim jednolicie rude.
Zdjęcie znalezione na psy-pies.com
Gończy hiszpański to rasa o historii liczącej niemal półtora tysiąca lat. W tym czasie przedstawiciele tej rasy wykształcili genialny węch i stali się niezawodnymi łowcami. Gończy hiszpański jest jedną z najpopularniejszych ras psów gończych, zwłaszcza w zachodniej europie.
Są to psy wierne i oddane, uczą się wprawdzie dość powoli, ale za to w mgnieniu oka wykonują wydane polecenia, co sprawia, że poddane odpowiedniemu treningowi są idealnym towarzyszem myśliwych. Gończy hiszpański ma jednak olbrzymie zapotrzebowanie na ruch, a jeśli się go nie zaspokoi to pies staje się ospały, albo nadpobudliwy. Żadna z tych opcji nie jest korzystna, więc rozwiązaniem jest po prostu nie zmuszać psów tej rasy do życia w mieście, gdzie nie czują się dobrze i nie mogą realizować zadań, do których od setek lat przywykły. Gończy hiszpański nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych i jest stosunkowo łatwy w prowadzeniu, co przemawia na rzecz jego popularności.
