Przodek foxhounda amerykańskiego z pewnością ma to coś, co można by nazwać brytyjską flegmą, jeśli porównać go do swojego potomka. Podobieństwa w wyglądzie nie umniejszają ani na jotę dość pokaźnych różnic w zachowaniu przedstawicieli obu ras, z których to foxhoundy angielskie są spokojniejsze, bardziej zrównoważone.
Zdjęcie znalezione na psy-pies.com
Włos jest krótki, przylegający, natomiast umaszczenie praktycznie zawsze stanowi mieszankę białego i przynajmniej jednego z dwóch kolorów: czarnego lub brązowego. Jeśli chodzi o łaciate psy wystawowe to istotne jest, żeby plamy były rozmieszczone maksymalnie symetrycznie na obu bokach ciała.
Foxhound angielski jest spokojnym psem o jasno określonych wymaganiach. Jego żywiołem są polowania, więc jeśli nie jest trzymany jako pies myśliwski to trzeba zapewnić mu maksymalnie wierną symulację polowania, co oznacza, że nie można foxhounda angielskiego zadowolić samymi spacerami. Pies musi chodzić, biegać, tropić, od czasu do czasu pływać i aportować. W przeciwnym razie robi się ospały i traci posłuszeństwo. Nie jest go trudno ułożyć, ale w większości przypadków wymaga to sporej ilości czasu i wielu treningów, zanim foxhound dobrze nauczy się wykonywać wszystkie komendy, w tym także te, które uznaje za niekorzystne dla siebie.
